oxyro N922

paok-oxyro - ΑΠΟ paokmania

Περί "κομπλεξισμού"

Όταν φτάνει στα αυτιά μου η λέξη Π.Α.Ο.Κ. το μυαλό μου και τα μάτια μου γεμίζουν εικόνες. Βλέπω τους παππούδες μας εξαθλιωμένους από τον ξεριζωμό και την προσφυγιά, να κτίζουν με τα χέρια τους τούβλο τούβλο την Τούμπα που έμελε να γίνει η αρένα των λιγοστών και πιο μεγάλων τους ονείρων. Βλέπω τα παιδιά του Π.Α.Ο.Κ. στα βουνά να πολεμούν την ώρα που κάποιοι άλλοι εν μέσω κατοχής πανηγύριζαν «πρωταθλήματα».
Βλέπω το πανό στην Τούμπα «ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ» την μοναδική πράξη αντίστασης στα ελληνικά γήπεδα. Βλέπω τα δάκρυα στα παιδικά μου μάτια από τα κλεμμένα πρωταθλήματα και κύπελλα, τότε που η ομάδα των φτωχών, σαν νέος Ρομπέν των Δασών κέρδιζε τους ισχυρούς για να μοιράσει ελπίδα στους φτωχούς.
Βλέπω τα παιδιά στα Τέμπη και τον Παναγιώτη Κατσούρη να σφίγγουν τα δόντια από πείσμα εκεί ψηλά που βρίσκονται, για όλα εκείνα που χάσαμε και όλα εκείνα που θα κερδίσουμε.
Μας αποκαλούν «κομπλεξικούς» γιατί δεν την σηκώνουμε την αδικία, γιατί τόσες δεκαετίες τώρα φωνάζουμε, αντιδρούμε και αντιστεκόμαστε.

-Κομπλεξικοί είναι αυτοί που κάνουν τα πάντα για να κερδίσουν τίτλους, που απαγορεύουν σε οποιονδήποτε άλλον να γιορτάσει, λες και αν χάσουν ένα τίτλο θα έρθει η καταστροφή.
-Κομπλεξικοί είναι αυτοί που η μνήμη τους πάει μόνο τρεις αγωνιστικές πίσω.

-Κομπλεξικοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι είναι όλα δικαιωματικά δικά τους, που καταστρατήγησαν κάθε έννοια ισονομίας για να καμαρώνουν κάλπικους τίτλους, που κλέβουν τα όνειρα από άλλα παιδιά για να κάνουν φιέστες μόνο τα δικά τους.
-Γι αυτό τον αναγεννημένο Π.Α.Ο.Κ. τον βλέπουν σαν απειλή. Είναι το στοιχείο που τους χαλάει την συνταγή.

-Γιατί εμείς απέναντι στη βρωμιά και στο βόρβορο της διαπλοκής και της λαμογιάς, πλέον αντιπαραθέτουμε την καθαρότητα, τη λαϊκή συμμετοχή, την προσδοκία της δικαιοσύνης.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι όλοι οι εφοπλιστάδες , νεόπλουτοι και αμφιβόλου ηθικής «επιχειρηματίες», διαλέγουν εκείνους.

-Εμείς δεν αντιπροσωπεύουμε τον τρόπο ζωής τους. Ο Π.Α.Ο.Κ. είναι κάτι άλλο. Δεν είχε ποτέ σχέση με τα σκοτεινά γραφεία της διαπλοκής. Για αυτούς ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε οι αθεράπευτα ρομαντικοί που αγνοούν την πραγματικότητα της σύγχρονης Ελλάδας.
-Για αυτό μας κέρδισε η (όχι ποδοσφαιρικά σωστή) κίνηση του Πάμπλο. Αν το δουμε σημειολογικά, εκείνη η γροθιά στον καημένο τον Ντιόγο, είναι η αρχή της πτήσης του δικεφάλου.

-Εκείνη τη γροθιά δεν την έδωσε μόνο ο Πάμπλο, τη δώσαμε όλοι μας, και ας μην κρυβόμαστε, το καταευχαριστηθήκαμε.
Κάποιος κάποτε με ρώτησε γιατί είμαι Π.Α.Ο.Κ. Η απάντηση ήταν εύκολη , γιατί ο Π.Α.Ο.Κ. δεν είναι μόνο ένα αθλητικό σωματείο, ο Π.Α.Ο.Κ. είναι το όραμα μας να δούμε επιτέλους τον δικέφαλο πάνω από μια Αγιά Σοφιά χωρίς μιναρέδες με τα φτερά του επιτέλους ανοιχτά να σκεπάζουν την Τραπεζούντα και τη Θράκη από τη μια και τη Σμύρνη το Αϊβαλή και την Κύπρο από την άλλη. Ας το ζήσουμε αυτό και ας μην πάρουμε τίτλο ποτέ.

-Εμείς μπορούμε να το πούμε αυτό, οι άλλοι μπορούν;

-Συντάχθηκε από τον Ganbit, γραμματέα του συνδέσμου Λεμεσού Κύπρου.