photo N397

paok-oxyro -Άρθρο του δημοσιογράφου Αλέξη Σπυρόπουλου στην Sportday

Τα... άλατα της ποιος-είναι-το-αφεντικό-της-πόλης νοοτροπίας κάνουν ό,τι (καλό) επισημαίνεται για τον Αρη να φέρνει δυσφορία στον ΠΑΟΚ. Και το αντίστροφο. Η «ωραιότερη εξέδρα της χώρας», σε παλαιότερες αναφορές μας για τον ολοκαίνουργιο γηπεδικό πολιτισμό του Αρη, ερέθιζε. Να ερεθίσουμε, λοιπόν, σήμερα τους Αρειανούς! Κάποτε με το πέρα-δώθε, πού θα πάει, τα άλατα θα σπάσουν... Διότι είναι άλλο τόσο αλήθεια πως η «απάντηση» του ΠΑΟΚ (η εικόνα της Τούμπας στα διαδοχικά ματς με Παναθηναϊκό, Αρη, Ολυμπιακό) ήλθε, ομολογουμένως, εντυπωσιακή. Για το χάσμα συμπεριφορών που έπρεπε (σε σχέση με το νωπό, αμαρτωλό και οδυνηρό, παρελθόν) να διανυθεί, αποστομωτική. Ο ΠΑΟΚ του 2007-08, σε τούτη τη «χρήση δευτέρου εξαμήνου», είναι ολοφάνερο ότι πλέον βγάζει θερμή δυναμική. Ο μηχανισμός έχει πάρει σιγά σιγά εμπρός. Ανεβάζει στροφές. Οι δείκτες βελτιώνονται. Ωραία πράγματα φαίνεται να συμβαίνουν. Και συμβαίνουν σε όλα τα μέτωπα, ταυτόχρονα: • Στον αγωνιστικό χώρο οι ευκαιρίες για έξυπνα ψώνια που δόθηκαν στο «παράθυρο του Ιανουαρίου» ήδη προσδίδουν άλλη διάσταση στην ομάδα. Εάν είχαν προλάβει κι ένα σέντερ φορ «σαν τον Μουσλίμοβιτς», η αλλαγή θα έκανε ακόμα πιο βαρύ γκελ. Υπάρχει, εννοείται, και το καλοκαίρι. Οι ευκαιρίες δεν τελειώνουν. • Εκτός αγωνιστικού χώρου, η ΠΑΕ «ομιλεί» με νέους όρους και ενισχυμένο ηθικό. Αποτυπώνεται στον τσαμπουκαλεμένο δυναμισμό που βγαίνει. Οχι έξω απ' τα όρια και τις γραμμές του παιγνιδιού, για να 'ναι σκέτο νταηλίκι. Αλλ' ούτε και πολύ μέσα, για να 'ναι ενδοτισμός. Σφάξε με, αγά μου, ν' αγιάσω. • Στο οικονομικό, το πιο κρίσιμο εφέτος, κομμάτι δημιουργήθηκε momentum. Η προσδοκία αναπτερώθηκε. Η «ελεύθερη πρόσβαση» στην επικείμενη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας έρχεται στην πιο κατάλληλη στιγμή. Με τον κόσμο, πραγματικά, ξεσηκωμένο. Σε πυρετό. Κάποτε, τα ματς με τον Αρη και με τον Ολυμπιακό ήταν «όλη η χρονιά» του ΠΑΟΚ. Τώρα που... πέρασαν, και ούτε Κύπελλο Ελλάδος υπάρχει στην ατζέντα της τελικής ευθείας της σεζόν; Τώρα, ακριβώς, είναι η ώρα του αμέσως επόμενου βήματος. Μέσω προορισμών όπως η Βέροια, το Αλκαζάρ, η Νέα Σμύρνη, η Λιβαδειά, το Ηράκλειο. Οι αριθμοί, μην ξεχνάμε, παραμένουν αμείλικτοι: ένας πόντος (στο Περιστέρι) απ' όλες τις εκτός Θεσσαλονίκης αποστολές. Αυτό το πράγμα που λίγο λίγο φτιάχνεται, που παίρνει σχήμα-μορφή-ισορροπία ομάδας με αρχή, μέση, τέλος (ειδικότης του Φερνάντο Σάντος, άλλωστε!), είναι αδιαπραγμάτευτη η ανάγκη να κρατήσει «με κάθε κόστος» το κοινό ζεστό. Να προσπεράσει ώστε ν' αφήσει επιτέλους πίσω τη μενταλιτέ... του Αρη και του Ολυμπιακού. Να διεκδικήσει, αφού προέκυψε στον δρόμο τους, τον υψηλότερο οικονομικό-αγωνιστικό στόχο. Το «πρωτάθλημα της 4ης-5ης θέσης». Θα το πάρουν δύο ομάδες, στις έξι που το διεκδικούν. Για τον ΠΑΟΚ, η απόσταση απ' τη γραμμή των πλέι οφ είναι τρεις πόντοι. Και τρεις αντίπαλοι, που μεσολαβούν. Παλεύεται, εκατό τοις εκατό. Πλέι οφ μπορεί να μη σημαίνει, εξασφαλισμένα, Ευρώπη. Σημαίνει, όμως, εξασφαλισμένα (άλλα) τρία sellout, που έγιναν «της μόδας» πια στην Τούμπα. Ενα (πιθανότατα) με τον Αρη. Τα υπόλοιπα, οπωσδήποτε με δύο από Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, ΑΕΚ. Εξυγιαινόμενος, σαν μεγέθυνση της ποδοσφαιρικής ομάδας που έπιασε να σχηματίζεται, ο όλος ΠΑΟΚ αρχίζει να μοιάζει (απ' τις στάχτες του σημείου μηδέν) πακέτο δυνητικά ελκυστικό. Αξιόπιστο. Πρότζεκτ-πειρασμός για σοβαρό επιχειρηματία, ή επιχειρηματίες, αυξημένης δυνατότητας. Οχι να το... χορηγήσουν, μόνο. Εννοώ, να σκεφθούν να το κάνουν δικό τους και να το αναπτύξουν με «προνομιακούς» ρυθμούς. Θα 'ταν σε βάθος χρόνου, καθώς η βάση εκτόξευσης καθαρίζεται και ετοιμάζεται, το ιδανικό happy end της βρόμικης δουλειάς, την οποία ο Ζαγοράκης (σήκωσε τα μανίκια, το περασμένο καλοκαίρι, και) ανέλαβε. Με τόση «άγνοια κινδύνου». Θα με εξέπληττε να μάθαινα ότι ο Ζαγοράκης δεν υποδέχεται, κιόλας, τέτοιου είδους διερευνητικές κρούσεις. 'Η ότι, όποτε ο επίδοξος ιδιοκτήτης εμφανιστεί, θα είναι τόσο άφρων να μη θέλει τον Ζαγοράκη μάχιμο στον πρώτο (εκτελεστικό) ρόλο...